چه روزهایی که رویِ بالِ صدایِ تو، دل خوش کردم به اینکه زبان مادریِ من نیز "اُپرا پذیر" است... و چه شبهایی که افسوس خوردم که نمی توانم اُپرابازهای اروپایی را بنشانم در متروپلیتن نیویورک تا تِنور و باریتونِ تو را بشنوند، شاید که دلخوشی ام را باور کنند.
صدای بی سر و صدای زبان مادری... جان ِ مریم بمان!
۱ نظر:
ای وطن...
ارسال یک نظر